Логотип Казань Журнал

Видео дня

Показать ещё ➜

ЧИТАЛКА

Стихотворения. Переводы

Журнал "Казань", № 12, 2013 Реквием Вступление Это было, когда улыбался Только мёртвый, спокойствию рад. И ненужным привеском качался Возле тюрем своих Ленинград. И когда, обезумев от муки, Шли уже осуждённых полки, И короткую песню разлуки Паровозные пели гудки, Звёзды смерти стояли над нами, И безвинная корчилась Русь Под кровавыми...

Журнал "Казань", № 12, 2013

Реквием

Вступление

Это было, когда улыбался

Только мёртвый, спокойствию рад.

И ненужным привеском качался

Возле тюрем своих Ленинград.

И когда, обезумев от муки,

Шли уже осуждённых полки,

И короткую песню разлуки

Паровозные пели гудки,

Звёзды смерти стояли над нами,

И безвинная корчилась Русь

Под кровавыми сапогами

И под шинами чёрных марусь.

1935

Реквием

Кереш

Инде мәет кенә табутыннан

Елмайганда, тынычлыкка юрап,

Чайкалганда зиндан мәйданында

Артык кисәк булып Ленинград,

Газабыннан инде шаша язып

Атлаганда төркем-төркем тоткын,

Быргы өреп, хөкем паровозы

Таратканда аерылышу котын,

Әҗәл йолдызлары, өстен булып бездән,

Күзәттеләр канлы дәвер гамен -

Кара козгын көпчәкләре изгән

Бер гаепсез Русьның әрнегәнен.

1935

Перевод Юлдуз Миннуллиной

Юлдуз Миннуллина - поэт, переводчик, драматург.

Автор книги «Небосвод» и совместных сборников

«Әллүки», «Белый путь».

Член Союза писателей Республики Татарстан.

Главный редактор журнала «Ялкын».

***

Не с теми я, кто бросил землю

На растерзание врагам.

Их грубой лести я не внемлю,

Им песен я своих не дам.

Но вечно жалок мне изгнанник,

Как заключённый, как больной.

Темна дорога твоя, странник,

Полынью пахнет хлеб чужой.

А здесь, в глухом чаду пожара

Остаток юности губя,

Мы ни единого удара

Не отклонили от себя.

И знаем, что в оценке поздней

Оправдан будет каждый час…

Но в мире нет людей бесслёзней,

Надменнее и проще нас.

1922

***

Юк, үз җирен дошман тырнагына

Ташлаганнар белән түгелмен.

Җырларымны мин аларга бирмәм,

Мактауларын кагар күңелем.

Тик кызгану баса йөрәгемне,

Качак җанның уйлап тәкъдирен.

Әрем исә килә ят ипидән,

Ят юлларда эңгер - мәңгелек.

Ә без монда, төтен кочагында,

Һәлак итеп яшьлек гомерен,

Сынауларның кайсы органда да,

Күтәрә алдык горур һәрберен.

Һәм беләбез: кылган һәрбер гамәл

Акланачак безнең, һәрбер көн...

Тик бу җирдә бездән кырысрак,

Гадирәк инде юк беркем.

1922

Перевод Луизы Янсуар

Луиза Янсуар - поэт, переводчик.

Автор книг «Пробуждаются подснежники»,

«Прародина», «Дева-Лань».

Лауреат литературной премии имени С. Сулеймановой.

Кандидат филологических наук.

Литературный редактор журнала «Ялкын».

Ночью

Стоит на небе месяц чуть живой,

Средь облаков струящихся и мелких,

И у дворца угрюмый часовой

Глядит, сердясь, на башенные стрелки.

Идёт домой неверная жена,

Её лицо задумчиво и строго,

А верную в тугих объятьях сна

Сжигает негасимая тревога.

Что мне до них? Семь дней тому назад,

Вздохнувши, я прости сказала миру.

Но душно там, и я пробралась в сад

Взглянуть на звёзды и потрогать лиру.

1918

Төнлә

Вак болытлар арасында тора

Ярым тере төнге ай гына.

Каш җыерып карый усал сакчы

Манарага, сәгать ягына.

Кайтып килә хыянәтче хатын,

Кырыс, уйчан аның карашы.

Ә тугрысын, утлы хафа булып,

Төн йокысы буа башлады.

Миңа нәрсә? Җиде тәүлек элек

Хуш дидем мин фани бу җиргә.

Бөркү анда. Мин бакчага чыктым

Төнге йолдызларны күрергә.

1918

Перевод Лилии Гибадуллиной

Лилия Гибадуллина -

поэт, переводчик. Автор

книг «Я вижу счастье!»,

«Эхо тишины» и совместного

сборника «Әллүки».

Член Союза писателей

Республики Татарстан.

***

Я сошла с ума, о мальчик странный,

В среду, в три часа!

Уколола палец безымянный

Мне звенящая оса.

Я её нечаянно прижала,

И, казалось, умерла она,

Но конец отравленного жала

Был острей веретена.

О тебе ли я заплачу, странном,

Улыбнётся ль мне твоё лицо?

Посмотри! На пальце безымянном

Так красиво гладкое кольцо.

1911

***

Мин акылдан яздым, сәер малай,

Чәршәмбе көн, сәгать өчтә!

Атсыз бармагымны чәнчеп узды

Зыңгылдаган ялгыз шөпшә.

Юк, мин аны үзем ялгыш кыстым.

Уйладым шул: җаны чыккан.

Очлы иде агулы ук, очлы,-

Очлырак хәтта орчыктан.

Сине сагынып елармынмы икән,

И сәерем, сөен шуңа!

Кара! Атсыз бармагымда балдак -

Үзе матур, үзе шома.

1911

Перевод Гульназ Валеевой

Гульназ Валеева -

поэт, переводчик.

Автор книг «Тылсым»,

«Күңел күзе».

Член Союза писателей

Республики Татарстан.

***

Ты письмо моё, милый, не комкай,

До конца его, друг, прочти.

Надоело мне быть незнакомкой,

Быть чужой на твоём пути.

Не гляди так, не хмурься гневно.

Я любимая, я твоя.

Не пастушок, не королевна

И уже не монашенка я -

В этом, сером будничном платье,

На стоптанных каблуках...

Но, как прежде, жгуче объятье,

Тот же страх в огромных глазах.

Ты письмо моё, милый, не комкай,

Не плачь о заветной лжи,

Ты его в твоей бедной котомке

На самое дно положи.

1912

***

Син хатымны минем йомарлама.

Азаккача укый күр, җаным.

Минме һаман синең юлларыңда

Таныш түгел серле бер ханым?

Бакма шулай җыерып йөзкәеңне,

Мин синеке инде күптәннән.

Ашалыплар беткән үкчәләрем,

Тузып беткән иске күлмәктән -

Көтүче дә, ханбикә дә түгел,

Раһибә дә түгел хәзер мин.

Ә кочагым кайнар элеккечә,

Курку тулы һаман күзләрем.

Син хатымны минем йомарлама.

Күз яшеннән азат кем генә?

Салып куй син аны күпне күргән

Биштәреңнең иң-иң төбенә.

1912

Перевод Рамиса Аймета

Рамис Аймет - поэт, переводчик, автор песен.

Автор книг «Черёмуховые холода»,

«По ту сторону луны».

Член Союза писателей Республики Татарстан.

Лауреат литературной премии имени С. Сулеймановой.

Заместитель председателя Союза писателей

Республики Татарстан.

Трилистник московский

1. Почти в альбом

Уcлышишь гром и вспомнишь обо мне,

Подумаешь: она грозы желала…

Полоска неба будет твёрдо-алой,

А сердце будет как тогда - в огне.

Случится это в тот московский день,

Когда я город навсегда покину

И устремлюсь к желанному притину,

Свою меж вас ещё оставив тень.

1961-1963

Мәскәү дәфтәреннән өч шигырь

1. Альбом өчен генә диярлек

Күкрәү ишетсәң, төшәрмен исеңә,

Уйларсың: ул кабат яшеннәр чакыра.

Нәкъ теге чактагы ут алыр йөрәгең,

Ал тасма сузылыр офыклар чатына.

Мәскәүнең гадәти бер көне булыр ул -

Шәһәрне мин ташлап китәрмен мәңгегә,-

Кушылып күп еллар омтылган агымга.

Ә сезгә күләгәм калыр тик әлегә.

1961-1963

Перевод Ильсияр Иксановой

Ильсияр Иксанова - поэт, переводчик.

Автор книг «Хочется верить»,

«Зимние гвоздики», «Сорок струн».

Член Союза писателей

Республики Татарстан.

Лауреат литературной премии

имени С. Сулеймановой

и литературной премии имени Х. Такташа.

Главный редактор татарского

фольклорного журнала «Түгәрәк уен».

Следите за самым важным и интересным в Telegram-каналеТатмедиа

Нет комментариев